stephen hawking stwierdził kilka miesiecy temu, że w/g niego ludzkość nie przetrwa następnych 100 lat. zadał nawet na yahoo.com pytanie – co zrobić by przetrwał. dostał sporo odpowiedzi, ale większość mocno bezsensownych.

ostatnio dostał niesamowitą nagrodę – medal copley‘a – najstarszą na świecie nagrodę przyznawaną za osiągnięcia naukowe. pierwszy raz medal ten wręczono prawie 300 lat temu – w 1731 roku! wśród uhonorowanych tą nagrodą byli tacy naukowcy jak darwin, einstein, franklin czy faraday, a teraz także hawking.
przy tej okazji hawking stwierdził, że wysiłek naukowy ludzkości powinien pójść w kierunku podboju kosmosu. że co prawda przy obecnej technice lot do najbliższej gwiazdy zajmie 50000 lat, ale już silniki pracujące w oparciu o anihilacje materii i antymaterii pozwoliłby (teoretycznie) dotarcie do najbliższych gwiazd w około 6 lat!

niejako mimochodem stwierdził, że sam też chciałby udać się w kosmos, rzucając przy okazji pół-żartem, że może richard bronson by mu pomógł (jeśli nie kojarzycie – bronson to znany miliarder, ekscentryk, właściciel firm virgin-cokolwiek, w tym od niedawna firmy virgin galactic, która od 2008/2009 roku ma oferować loty suborbitalne komercyjnie – od $200,000 za miejsce).

firma bronsona (i on sam) oczywiście natychmiast zareagowała, informując, że wyślą do sławnego fizyka swoich medyków którzy sprawdzą medyczne i technologiczne aspekty ewentualnej podróży hawkinga w przestrzeń kosmiczną.

no cóż. pozostaje mieć nadzieję, że jeszcze za mojego życia doczekam się możliwości lotu na inną planetę. może się okazać to bardzo kuszące.

deviantart (to chyba najlepsze źródło) tym razem późno jesiennie 🙂

znalazłem fajną stronę – można na niej zobaczyć na własne oczy (graficznie) jak działają różne algorytmy sortowania.

oczywiście – reimplementowanie ich nie ma większego sensu. ale warto czasem spojrzeć na to jak cośtam działa by mieć trochę większe pojęcie o ogólnych technikach, metodach i algorytmach.

uwaga – to wymaga javy w przeglądarce!

na pewnym blogu znalazłem interesującą serię 3 artykułów.

cel całości – pokazać jak stać się bogatym. przy czym nie chodzi tu o bogactwo gates'a czy choćby kulczyka.

chodzi o bogactwo człowieka który nie musi pracować. może. ale nie musi. może robić co chce, gdzie chce, i jak chce i nie cierpi z tego powodu nędzy, problemów finansowych i takich tam.

część pierwsza jest jakby trochę off-topic – tyczy się tego, że czasem lepiej jest rzuć pracę niż pracować w miejscu gdzie czujesz się źle, poniżany czy jak szczur w wyścigu o dodatkowe 5 złotych.

część druga podaje listę 4 podstawowych błędów jakie robią ludzie, które to błędy nie pozwalają im dojść do “bogactwa" (zdefiniowanego jak powyżej). streszczając (ale warto przeczytać całość, ja daję same “nagłówki"):

1. zdecydowanie się na dzieci zanim jest się zabezpieczonym finansowo
2. pójście na uniwerek (college) od razu po liceum (high school)
3. życie w/g nierealnych standardów – oglądanie i przywiązywanie nadmiernej wagi do tego co pokazują np. w mtv cribs czy innych tego typu programach (jak żyją bogaci i sławni)
4. stagnacja

część trzecia daje 5 kroków jakie wykonał autor które pozwoliły mu być finansowo niezależnym, streszając:

1. życie oszczędne (bardzo!) i przeznaczanie całej dodatkowej kasy na inwestycje
2. inwestowanie tylko w rzeczy które cię interesują. akcje? rynek nieruchomości? metale szlachetne? rynek walutowy?
3. kształcenie się i poznawanie ludzi związanych z branżą w której się inwestuje
4. nie “reklamowanie" się, ile się zarobiło, wśród rodziny i znajomych
5. niepozwalanie innym na przekonywanie się do popełniania błędnych (finansowo) decyzji.

nie zgadzam się ze wszystkim co napisał, ale jest w tym sporo racji. czy dla każdego – nie mnie osądzać, ale poczytać zdecydowanie warto.

zaczynamy kolejny miesiąc – więc na dobry początek taka trochę ciemniejsza tapetka. oczywiście znowu deviantart.

pewien facet, niejaki mike stopforth, w artykule na lokalnym (z naszego punktu widzenia, bo dużym u nich) portalu w rpa, napisał, że jego cele do osiągnięcia w życiu to …

i tu była lista 3 punktów o których sam napisał, że sę z różnych powód niemożliwe.

na pierwszym miejscu była przejażdżka (kierowanie) aston martinem.

nie dziwię mu się – też bym chciał 🙂

niecałe 2 tygodnie później dostał maila w którym justin divaris z aston martina zaproponował wypożyczenie astona db9 na cały dzień.

co było dalej – opisywać nie chcę – chętni przeczytają wpis na blogu mike'a. ogólnie – przejechał się. był super-szczęśliwy i przy okazji poczynił kilka interesujących uwag nt. podejścia do człowieka w astonie w porównaniu do ferrari, lamborghini, bmw czy amg. warto przeczytać choćby po to by móc sobie poprawić humor.