angielska marka – legenda: aston martin, została sprzedana przez właściciela – koncern ford, innej wielkiej firmie. tyle, że nie motoryzacyjnej.
nowym właścicielem jest konsorcjum produkujące dobra luksusowe. nazwa: lvmh. rozwija się na Louis Vuitton, Moet, Hennessy.
czyli – luksusowe walizki, szampan, koniak. do tego teraz dojdą luksusowe samochody sportowe.
nowy nabywca – lvmh – jest firmą francuską. czy to oznacza, że ludzie nie kupujący aut francuskich będą teraz kręcili nosem na db9?
co to jest? waży 1500 funtów (680kg). ma silnik o mocy 1200 koni (silnik waży 2/3 masy całości). i dwa koła.
to jest motocykl. tak jakby.
zbudował go facet któremu “został" silnik od monster trucka – 8.2 litra z doładowaniem. jest to zasadniczo wariacja na temat dodge'a tomahawka (silnik z vipera, z doczepionymi kołami) – z tym, że jeszcze mocniejsza.
w/g prostych wyliczeń, bez znajomości rozkładu przełożeń i dokładnej masy, wynika, że motocykl te, startując w wyścigu na 1/4 mili zaliczyłby ten dystans w 6.27 sekundy, mając na końcu trasy prędkość 217 mil na godzinę (350 km/h).
osobiście bałbym się pojechać czymś takim:
od razu uprzedzam – nie znam się na fizyce. jest spora szansa, że w tym wpisie walnę kilka bzdur, dlatego prosiłbym czytaczy ze znajomościa fizyki o korygowanie (illi to do ciebie!).
w dużym skrócie: fizyka zdefiniowała kilka różnych praw i reguł. niestety – nie zawsze one ze sobą współgrają. w szczególności taka mechanika kwantowa kłóci się z praktycznie każdą inną teorią/prawem fizycznym.
od dawna fizycy starają się wysnuwać teorie “wszystkiego". czyli takie które pozwolą w logiczny sposób połączyć to co wiemy i to co widzimy w jedną spójną całość. tak aby jedna teoria udawadniała i mechanikę kwantową, i grawitację i inne cuda.
jedną z najbardziej obiecujących teorii jest teoria strun. nie wnikając w szczegóły czego ona się tyczy, teoria ta miała jedną kolosalną wadę. była nieudowadnialna.
nie chodziło o to, że były doświadczenia które jej przeczyły. nie dało sie przeprowadzić doświadczeń potwierdzających lub negujących tę teorię.
do teraz.
połączona grupa naukowców z kilku uniwersytetów w stanach wymyśliła metodę przeprowadzenia testu negatywnego. czyli takiego testu który nie może udowodnić, że teoria strun jest prawdziwa, ale może dowieść, że nie jest prawdziwa – o ile faktycznie nie jest prawdziwa.
jest to olbrzymie osiągnięcie – do tej pory nikomu się nie śniło żadne doświadczenie które mogłoby nam cokolwiek powiedzieć o tej teorii.
na razie zresztą – to doświadczenie musi poczekać. do otwarcia nowego cyklotrony w szwajcarii.
wpływ tego doświadczenia na codzienne życie przeciętnego człowieka jest znikomy. ale – im więcej będziemy wiedzieć (my jako ludzkość) tym więcej będziemy mogli zrobić. a to już może dać ciekawe konsekwencje – za te kilkanaście/dziesiąt lat.
komórki się brudzą, rysują, uszkadzają. da się zrobić bardziej odporne, ale to zazwyczaj powoduje, że obudowy stają się cięższe, toporniejsze.
czy da się inaczej?
nokia właśnie wystąpiła o patent na nowy materiał do obudów komórek.
materiał ten jest zbliżony strukturą do diamentu. do tego tani i bio-degradowalny! proces produkcji brzmi skomplikowanie, ale działa w niskich temperaturach – więc produkcja nie jest podrażana przez podgrzewanie i izolację.
powstały materiał jest bardzo odporny, ale także gładki w dotyku. przewodzi prąd – więc nie zbiera prądów statycznych – a to oznacza, że nie brudzi się tak łatwo. powierzchnia wygląda i błyszczy się jak polerowany metal – a więc bardzo sympatycznie. a jak już się znudzi – zawsze można skompostować. fajnie. kiedy pierwsze komórki w takich obudowach?
ars technica opublikowała test nowej wersji pewnego znanego systemu operacyjnego. nie chodzi o windows vista. nie chodzi też o macos'a czy linuks. jaki więc to system? amigaos. a dokładniej wypuszczona niedawno (pod koniec grudnia 2006) wersja 4!.
opis obejmuje zarówno opis sprzętu (amigaone, na procesorze powerppc), systemu jako takiego – w tym unikatowego dla amigaos'a systemu przełączania aplikacji pełnoekranowych, aplikacji – zarówno tych “internetowych", jak i standardowych aplikacji offline – pakietów do grafiki, edycji tekstu, media playery, dtp.
konkluzja nie jest oczywista – jako system do standardowej pracy się raczej nie nada. ale ma przyjemną cechę – bardzo niskie zużycie zasobów. dzięki czemu można mieć uruchomione wszystko co potrzebne do “sieciowania" plus aplikacje użytkowe, wszystkie śmigające, a wszystko razem mieszczące się w 256mega ramu.
broadcom obwieścił, że udało się upchnąć obsługę wifi, bluetooth'a i radia fm w jednym chipie. efekt? za jakiś czas (szacuję, że tak za 2 miesiące) kolejny wysyp jeszcze mniejszych i cienszych komórek z obsługą tych 3 technologii bezprzewodowych.
nowe, mniejsze komórki, to średni news, ale musze przyznać, że broadcom mi zaimponował – jeszcze całkiem niedawno każdą z tych funkcjonalności musiał robić oddzielny układ, w dodatku duży. a teraz? jeden. mały. energooszczędny. i tani.
znalazłem ostatnio przepis na kurczaka w coca-coli.
stwierdziłem, że zrobię. wynik wstępny: dobre. spodziewałem się czegoś tragicznego, a wyszło całkiem całkiem. na tyle dobrze, że będę dalej testował (co jakiś czas) jak najlepiej udoskonalić przepis.
tym razem – jako, że była to tylko próba – nie ma zdjęć.
ale przepis jest ultra trywialny.
pierś kurczaka (ilość zależna od apetytu). wrzucamy w brytfannę wysmarowaną masłem (używam szklanej, ale dowolna się nada).
osobno przygotowujemy sos: mieszamy coca-colę z … ketchupem. w proporsji 1:1. czyli – filiżanka coli, filiżanka ketchupu.
sosu musi być tyle by po wlaniu do brytfanny przykryło kurczaka w całości.
do tego trochę soli i pieprzu – do smaku. sam użyłem ketchupu hellmannsa – ostrego. oczywiście cola standardowa, a nie żaden “light".
brzmi mało ciekawie? poczekajcie aż zmieszacie colę z ketchupem. wygląda zdecydowanie tak sobie.
ale, przemóżcie się. mieszankę kurczak w sosie, zostawcie gdzieś na boku na kilka godzinek. później: piekarnik na 180 stopni, 40 minut pieczenia i gotowe.
do tego jakiś dodatek typu ryż i już.
całość jest prosta jak gwóźdź. i całkiem (szokujące) smaczna.
strasznie mi się spodobało, że amerykanie czują się przerażeni, bo ktoś tam pokazał jak otworzyć samochód przy pomocy piłki tenisowej.
podczas gdy dokładnie tej samej techniki użyto w drugiej części psów pasikowskiego, gdy franzowi, wolfowi i młodemu ukradziono na stacji benzynowej samochód, po czym oni kradną inny by gonić złodziei. to był rok 1994. i już wtedy była to stara sztuczka.
niż maili z phishingiem!
po raz pierwszy w historii zdarzyła się taka sytuacja, że jest więcej maili phishujących niż takich które roznoszą wirusy.
czyż to nie słodkie? bardziej grozi nam to, że ktoś konkretnie nam ukradnie kasę z konta niż to, że zainstaluje wirusa i użyje go do okradnięcia innych. bomba.
